CHRIS GILL – BETWEEN MIDNIGHT AND LOUISE

Artiest info

Website

Label: Endless Blues Records
info: Frank Roszak Promotions

In Jackson, de hoofdstad én ook grootste stad van de staat Mississippi, kom je hem -zanger en bluesgitarist Chris Gill- misschien wel eens tegen. Hij is als muzikant actief in deze regio en speelt meerdere stijlen blues. Gill demonstreert zijn veelzijdigheid als fingerstyle gitarist op akoestisch gitaar door de snaren te plukken met de vingertoppen, maar soms mag het op resonator als slide gitarist ook wat ruiger. Een van de gitaren die hij de laatste tijd wat meer gebruikt is de cigarbox, omdat ze perfect past bij zijn funky hill country grooves.

Zo’n 25 jaar geleden geraakte Chris Gill bevriend met Jack Owens (1904-1997) en zijn muzikale partner, blues harpist Benjamin “Bud” Spires (1931-2014). Owens was een blueszanger en gitarist uit Bentonia, in Yazoo County, Mississippi. De Bentonia School c.q. blueszang en gitaarspel -een typische plaatselijke stijl en kenmerkende tonaliteit- is vernoemd naar Bentonia. Owens & Spires (hij was toen bijna blind a.g.v. een ongeval met chemicaliën op zijn farm) namen in 1971 bij Testament Records nog ‘It Must Have Been the Devil (MS Country Blues by Jack Owens & Bud Spires)’ op.

Van Owens & Spires leerde Gill veel en ook wat van de Bentonia stijl, wat aan zijn eigen stijl en muzikale carrière een draai gaf. Chris Gill's stijl is een mix van stijlen met flarden blues, calypso & reggae, jazz, Mississippi slide en funk. Gill treedt op met zijn band The Sole Shakers, solo of als duo samen met drummer Derrick “D’Mar” Martin (D'Mar & Gill). Gill's originele nummers zijn een mix van juke joint boogie en fingerstyle met invloeden van Taj Mahal, Mississippi John Hurt, Rev. Gary Davis, Elizabeth Cotten en Lightnin Hopkins.

Voor zijn nieuwe akoestisch solo album 'Between Midnight and Louise' schreef Chris Gill negen nummers zelf. “I Fell in Love with the Blues” en “Walking Trough Eden” zijn twee covers van Virgil Brawley (1948-2018), een bevriende bluesgitarist (The Juvenators) die enkele jaren geleden overleed.

De opener “Thank You For Another Day” is een korte instrumental in Piemonte stijl, die Gill opdraagt aan zijn grootvader die op 96-jarige leeftijd overleed. “Song for Honeyboy” en “Back to Paradise” zijn Delta blues nummers. Voor het eerste nummer vond Gill zijn inspiratie in “The World Don't Owe Me Nothing” (1997), een autobiografisch boek van blues muzikant David “Honeyboy” Edwards (1915-2011) en voor de laatste strofe, bij blueslegende Hubert Sumlin (1931-2011). Sumblin vroeg op zijn sterfbed aan de verpleegsters om zijn gitaar (een National Duolian, 1931) nog een laatste keer te mogen vasthouden. “You Never Know (That's What Love Will Do)” is een melodieuze folky love song. Op “Rolling Man” speelt Gill, o.w.v. het typische geluid én om de luisteraars in de juiste sfeer te laten geraken, slide op een bariton Mule Resophonic steelgitaar. Het verhaal voor “Fleas and Ticks” (vlooien en teken) was één van de onderwerpen die de revue passeerden aan de keukentafel van Gill’s grootmoeder. Hij doet hier het fingerpicken op een akoestische Supertone gitaar uit 1930. Tijdens de IBC in Memphis, TN, praatte Gill in Beale Street met een eenzame dakloze. De man vertelde hem dat hij “een souvenir was van de blues…”. Dit werd de titel van het erg knappe spinsel “Souvenir of the Blues”. “Long Distance Highways” is een typisch nummer van de muzikant die “on the road” is en die tussen de optredens door, aan thuis denkt en zich in zijn dromen verliest. Er volgen dan de twee Virgil Brawley songs. “I Fell in Love with the Blues” is Gill’s favoriete nummer van zijn vriend. Beiden traden samen op en schreven ook enkele blues nummers samen. “Walking Through Eden”, de titel zegt genoeg, ontstond tijdens een rit doorheen Eden, in de staat Mississippi. Brawley maakt in het nummer een opmerking over drie kruisen langs de weg. Een ervan zou voor Frank Guisse kunnen zijn. In 1888 werd Frank Guise, een Afro-Amerikaanse man, doodgeschoten omdat hij een blanke zou hebben beledigd. De afsluiter is hier ook de titelsong. “”Between Midnight And Louise”. Je kan de titel vinden op een wegwijzerplaat wanneer je het stadje Yazoo City verlaat en de Mississippi Delta binnen rijdt. Het is een kort instrumentaal nummer, waarin je nog een keer kan genieten van Chris Gill’s prachtige fingerstyle.

'Between Midnight and Louise' het nieuwe album van Chris Gill is eeen prachtig akoestisch blues album. Niet alleen voor de liefhebbers van fingerstyle, akoestische en resonator gitaar, maar ook voor alle muziekliefhebbers die naar de pure roots willen gaan.

“Chris Gill's new solo album 'Between Midnight and Louise' is a beautiful acoustic blues album. Not only for lovers of fingerstyle, acoustic and resonator guitar, but also for all music lovers who want to go to the pure roots...“ (ESC for Rootstime.be)

Eric Schuurmans

Album track list: 01. Thank You for Another Day (2:45) - 02. Song for Honeyboy (4:24) - 03. Back to Paradise (4:15) - 04. You Never Know (That's What Love Will Do) (4:41) - 05. Rolling Man (5:22) - 06. Fleas and Ticks (4:34) - 07. Souvenir of the Blues (5:14) - 08. Long Distance Highways (4:17) 09. I Fell In Love with the Blues (3:57) [Virgil Brawley] - 10. Walking Through Eden (3:35) [Virgil Brawley] - 11. Between Midnight and Louise (2:41) / Music/Lyrics by: Chris Gill or as [noted: 9,10] © 2021 - Produced by: Tom Easley & Geri O’Neill | Album credits: Chris Gill: vocs, guitars